Se hai algo que en principio pode dificultar a experimentación coa Flipped Classroom ou clase ao revés é a imposibilidade de que un só profesor poida crear ou atopar todas as videolecciones curriculares da súa materia. Se ese traballo distribúese entre un equipo de persoas traballando colaborativamente, o obxectivo pode alcanzarse nun tempo substancialmente menor, durante o cal cada membro do equipo poderá dedicarse ás áreas que máis lles gustan ou nas que se consideran máis competentes.

Pensar en levar a cabo un proxecto colectivo pode parecer inasumible cando ti mesmo aínda non creaches unha gran base de datos de videolecciones, algo que talvez, só talvez, non chegues a facer por falta de tempo. Pero ao mesmo tempo, facelo en grupo, pode ser a clave para que se faga realidade a base de pequenos esforzos de varias persoas en lugar de que unha soa asuma todo o traballo. 

Non é necesario verse cada semana, non é mecesario chamarse por teléfono, nin sequera é necesario coñecerse en persoa para traballar en equipo. Abonda con que teñas acceso via web a un grupo de persoas o suficientemente numeroso para poder acometer o proxecto pero, segundo en que casos, unha hora á semana de media ducia de docentes pode ser máis que suficiente para facer grandes cousas.

1. Crea unha videolección de proba co teu bloque de contido preferido, ese punto que máis che gusta explicar.
2. Se nunca publicaches vídeos en YouTube, sobe o teu videolección, se queres en privado. Para que en privado? Para que vexas o tempo que leva, para que te vaias facendo coa ferramenta, para que vexas que é unha cuestión de minutos.
3. Abre un blogue para o proxecto en wordpress.com ou en blogger.com, por exemplo, e dálle un nome interesante.
4. Escribe un texto explicativo do proxecto coas súas características máis importantes e publícao como páxina no teu novo blogue. Explica a idea, informa os teus colaboradores potenciais como deben ser os seus videolecciones e que deben facer para que sexan publicadas no teu blogue. Ás persoas que vaian colaborando poderás facelas editoras do teu blogue, de modo que poidan publicar contidos unha vez que ti os aprobes pero que non poidan eliminar nada, etc.
5. Crea as categorías correspondentes ás materias das videolecciones que vas reunir no blogue do proxecto, os niveis educativos e calquera outras clasificación que consideres relevante.
6. Crea unha sección de sitios de referencia relacionados coa metodoloxía da clase ao revés e as videolecciones, a información de calidade filtrada con bo criterio sempre atrae visitas.
7. Publica como post a túa primeira videolección, inclúeo nas categorías pertinentes e engade etiquetas que permitan atopala facilmente: tema, palabras crave, pistas, etc.
8. Unha vez en marcha, podes crear algunha videolección máis para empezar ou buscar videolecciones existentes en khanacademy.org ou directamente en YouTube. Elíxeas ben porque figurarán como seleccionadas baixo criterios profesionais de calidade. E pensa que non hai razón para repetir o que xa está feito, se crees que a mellor lección sobre calquera tema xa está feita e dispoñible para o público, vale a pena dedicar o teu tempo para facer algo que aínda non existe, que che gusta e que seguro que podes facer xenial.
9. Difunde o teu proxecto: cóntallo aos teus compañeiros de fatigas de viva voz, escribe correos aos teus amigos, crea unha páxina en Facebook e difúndea; pide colaboración aos teus amigos e aos amigos dos teus amigos para que o teu proxecto chegue a todas as persoas que poidan estar interesadas nel.
10. Gózao moito, fai aos teus alumnos partícipes da túa aventura desde un principio, pídelles que analicen e valoren distintos tipos de videolecciones, que sexan os teus críticos máis esixentes e mesmo, aínda que iso xa sería un novo proxecto, proponles que cren eles mesmos videolecciones sobre contidos xa avaliados. Non te arrepentirás!

• Gozar máis coas clases e que os alumnos tamén o fagan.
• Optimizar tempo e recursos para conseguir que cada alumno poida aprender ao seu ritmo.
• Traballar cunha metodoloxía que non é só un fin en se mesma senón tamén un medio para abrir portas a novas actividades e novos modos de traballar.
• Adaptar a aula progresivamente á demanda de multitarea dos estudantes de hoxe en día; do mesmo xeito que se pasa o ferro mentres se escoita a radio ou se cacharrea co portátil ou coa tableta mentres se ve a tele, aos nenos gústalles facer varias cousas ao mesmo tempo e iso non ten por que ser negativo en todos os casos.
• Sobre o proxecto intercentro, conseguir levalo a cabo está ao alcance da man de calquera docente habituado a traballar coas TIC. Traballar colaborativamente na creación de materiais curriculares non é nada novo, simplemente propoñémosvos ir un paso máis aló ao evitar as limitacións que impón o traballo presencial. É fácil organizarse se hai vontade de facelo e o máxico é que nin sequera é preciso ter en común con outros docentes máis nada que o propio proxecto.

 E así...

• Amplías o teu equipo de traballo ata límites dificilmente imaxinables fai relativamente pouco tempo.
• Nun sentido, segues mantendo o teu estilo pedagóxico pero optimizas recursos e tempo, o que che permite unha marxe de manobra para experimentar e atopar vías educativas para as que antes non tiñas tempo.
• Podes traballar cos teus colegas do mesmo xeito en que insignias a traballar aos teus alumnos.