Enfoque metodolóxico baseado na autorregulación da aprendizaxe que busca fomentar a autonomía dos alumnos como paso previo imprescindible para afrontar o desenvolvemento das metodoloxías activas, vinculado aos procesos de avaliación formativa e á secuenciación de competencias.
Trátase dun enfoque metodolóxico baseado na autorregulación da aprendizaxe que busca fomentar a autonomía dos alumnos como paso previo e imprescindible para afrontar o desenvolvemento das metodoloxías activas.
Incorpora unha serie de estratexias que redeseñan, amplían e actualizan as técnicas de ensino que favorecen a aprendizaxe autónoma, individualizado e responsable, propostas no seu día por autores como Freinet ou Montessori entre outros, para adaptalas mellor ás esixencias da sociedade actual. Entre elas destaca a utilización de plans de traballo individualizado como elemento central de todo a formulación que permiten aos estudantes organizar e aprender a xestionar mellor as súas tarefas, os seus tempos, os seus recursos, etc.
Este enfoque autorregulado, ademais e como se comentou, compleméntase cunha avaliación de carácter formativo que posibilita un desenvolvemento verdadeiramente competencial do alumnado xa que o docente dispoñerá de tempo para supervisar diariamente o traballo dos estudantes e empregará instrumentos de avaliación que permitirán visibilizar os seus erros e aqueles aspectos que son susceptibles de mellorar. Grazas á secuenciación de competencias, alcánzanse verdadeiros procesos de desenvolvemento competencial.
É un sistema que expón unha solución razoable ao necesario proceso de transición que é preciso facer desde os modelos tradicionais cara aos modelos máis activos de aprendizaxe. Para iso, expón unha serie de pasos que se describen a continuación:
A transformación dos procedementos básicos de avaliación (habitualmente ligados ao exame) en sistemas máis complexos vinculados á avaliación formativa e continua supoñen un punto de partida alcanzable tanto para alumnos como para profesores.
Esta avaliación inicial supón un paso crave para detectar se realmente os alumnos presentan carencias nos procesos de autorregulación da aprendizaxe e por conseguinte, na súa autonomía.
Se realmente queremos que as nosas iniciativas funcionen os pais deben coñecer de antemán o que vai suceder e as razóns polas que imos xerar un cambio tan significativo na forma de aprender dos seus fillos.
Os espazos e a distribución de materiais na clase tamén deben contribuír a desenvolver a autonomía dos alumnos. Por iso, actuacións tan sinxelas como poñer ao alcance do alumnado calquera material que poidan necesitar durante a unidade serán claves para lograr o noso obxectivo.
Antes de aplicar en bloque todas as estratexias metodolóxicas e organizativas que afectan directamente o alumnado, é recomendable comezar familiarizando aos implicados con actividades que posteriormente constituirán o eixo central de toda a intervención.
O sistema de traballo que propón o MITAA require a utilización de plans de traballo individualizados. Neles recóllense as actividades para realizar durante a unidade (do libro, de talleres, en parellas ou en grupo, etc.) así como o calendario de días que os alumnos teñen para realizalas. Neste cuadrante é posible que o docente xa reservase certos días para realizar algunha das tarefas propostas, pero o resto permanecerá baleiro á espera de que os alumnos realicen a súa proposta de planificación. As tarefas deben cumprir dous requisitos: ser reconocibles e autocorregibles.
O docente limitarase a presentar os contidos ao comezo da unidade, facendo especial énfase naqueles que sexan novos para os alumnos, aínda que sen deterse en exceso.
Durante a primeira unidade pediráselles que en lugar de planificar o seu traballo con antelación, simplemente sigan a orde que lles vaia marcando o profesor pero apuntando o que son capaces de facer en cada sesión.
O docente proporcionaralles un plan individualizado a cada un da materia que corresponda. A continuación os estudantes deberán tratar de ir enchendo os ocos libres do calendario proporcionado no mesmo de forma libre, pero seguindo algunhas instrucións puntuais que estableza o profesor (por exemplo, que unha tarefa en concreto realícese só cando xa se terminaron todas as demais).
Unha vez que o profesor deu o visto e prace á planificación (xa que cumpre coas condicións expresadas e axústase á realidade) comeza o tempo de traballo persoal.
A avaliación formativa estará presente en todo o proceso xa que por detrás dos plans incorporáronse as rúbricas, escalas e demais instrumentos que permitirán aos alumnos ir coñecendo en todo momento o estado das súas aprendizaxes
A medida que avanza o curso e os alumnos van estando máis familiarizados coa dinámica de planificación e traballo persoal é recomendable comezar a introducir actividades que impliquen a participación conxunta de dous estudantes.
O seguinte paso a implementar será pedir aos alumnos que, en lugar de abordar unicamente unha tarefa puntual en parellas, realicen unha planificación conxunta de todas as tarefas da unidade.
Do mesmo xeito que anteriormente fíxose coas tarefas en parellas, a medida que os alumnos van adquirindo unha maior experiencia no traballo en parellas, sería recomendable comezar a incluír algunhas actividades que impliquen o traballo en grupo.
A situación ideal coa que finalizaría a integración do MITAA na aula e aseguraríase o desenvolvemento máis óptimo dos procesos de autorregulación consistiría en que os alumnos fosen capaces de conseguir realizar unha planificación conxunta das tarefas da unidade de forma grupal.
Este paso final é optativo, pero no caso de que este sexa un obxectivo do docente, chegados a este punto resultará moito máis sinxelo desprenderse do libro de texto xa que ao longo do proceso de intervención os alumnos irían familiarizándose con outras propostas máis rechamantes e motivantes.
.
O MITAA supón unha verdadeira oportunidade para optimizar os procesos de ensino-aprendizaxe que se producen nas aulas. Entre outras cousas, logra xerar as seguintes oportunidades: